Gecenin Sessizliğinde

Bir beyaz örtü giyindi gece, soğuk, üşüyor. Beyaz mı beyaz, kör edercesine deliyor gözleri gecenin. Üşüyorum...
Bütün griliğinden, karanlığından kurtulup sabaha arınarak, yenilenerek çıkmak istiyor sanki.
Ben, yeşiller örtündüm geceye inat, kızıl alevler sarındım. Ellerim yeşil, dudaklarım nar çiçeği, saçlarım şarap kızılı iken neden yüreğim buz-beyazı?



Beyazlar giyindi gece, bembeyazlar. Sakin sessiz uyuyor beyazlar içinde. Bir çığlık, bir siren sesi koptu gecenin içinden. Kızıl alevler yükseldi arka sokaklardan birinde
Kızıla boyandı beyaz, kızıla boyandı gece. Alevler içinde yandı kardan çatılar, yandı gece.


Gülay Pala Kislak

19.02.2008
İSTANBUL